Mit

Alimenty należą się dziecku do ukończenia osiemnastego roku życia.

Fakt

Zgodnie z przepisem art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Kluczowe jest tu sformułowanie „nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie”. Jeśli dziecko ukończyło szkołę zawodową, ma fach w ręku i nie podejmuje dalszej nauki, Sąd w Lublinie może uznać, że taka osoba jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Z innej strony, jeśli, dziecko ukończyło liceum, rozpoczęło studia dzienne i ma dobre wyniki w nauce, Sąd zapewne stwierdzi, że taka osoba ma prawo do alimentów – bo uczy się i zdobywa wykształcenie.

Mit

Mało zarabiam, to i alimenty będę płacił\-ła małe.

Fakt

Nic bardziej mylnego. Zgodnie kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Nie liczą się faktyczne zarobki, a możliwości zarobkowe. Przykład: Pan X zarabia 2 000 zł na rękę pracując jako kasjer. Ma wyższe wykształcenie, ukończył wiele dodatkowych kursów, a przy odrobinie wysiłku mógłby zdobyć lepiej płatną prace. Nie robi tego jednak z różnych powodów. Sąd w Lublinie może uznać, że Pan X powinien płacić wyższe alimenty, bo może osiągać lepsze zarobki (gdyby tylko podjął starania). Przepis ten ma na celu ochronę dziecka przed „kombinatorstwem” rodzica, który chcąc płacić mniejsze alimenty, zmienia pracę na gorzej płatną, znacznie poniżej jego kwalifikacji.

Pytania? Skontaktuj się z adwokatem.